فاشیست به فرد یا گروهی گفته می‌شود که به نظریه فاشیسم باور دارد. فاشیسم یک ایدئولوژی سیاسی و اجتماعی است که در اوایل قرن بیستم در اروپا ظهور کرد و به ویژگی‌های خاصی شناخته می‌شود که شامل موارد زیر است:
ملی‌گرایی شدید: فاشیست‌ها بر اهمیت ملیت و هویت ملی تأکید دارند و به‌دنبال ایجاد یک دولت قوی و متمرکز هستند که نماینده منافع ملت باشد.
قدرت مطلق دولت: این مکتب به‌دنبال ایجاد یک دولت قدرتمند و اقتدارگرا است که در آن حاکمیت یک حزب خاص یا رهبر فردی (مانند موسولینی در ایتالیا یا هیتلر در آلمان) غالب است. در این نوع نظام‌ها، آزادی‌های فردی و حقوق بشر به‌طور معمول نادیده گرفته می‌شود.
سرکوب مخالفان: فاشیست‌ها به سرکوب مخالفان سیاسی و اجتماعی خود می‌پردازند و از ابزارهای خشونت‌آمیز برای حفظ قدرت استفاده می‌کنند.
توجه به نظامی‌گری: این ایدئولوژی به نظامی‌گری و قدرت نظامی اهمیت می‌دهد و به‌دنبال گسترش نفوذ و قدرت کشور از طریق جنگ و تهاجم است.
ضد کمونیسم و ضد لیبرالیسم: فاشیسم به‌طور خاص به‌عنوان یک واکنش به کمونیسم و لیبرالیسم ظهور کرد و معمولاً آن‌ها را تهدیدی برای ارزش‌ها و هویت ملی می‌داند.
ترویج فرهنگ و ایدئولوژی خاص: این مکتب به‌دنبال ترویج یک فرهنگ و ایدئولوژی خاص است که شامل نمادها، آیین‌ها و روایت‌های تاریخی خاصی است که هویت ملی را تقویت می‌کند.
فاشیسم در دهه‌های 1920 و 1930 در ایتالیا و آلمان به اوج خود رسید و به جنگ جهانی دوم و جنایات گسترده‌ای مانند هولوکاست منجر شد. این ایدئولوژی به‌طور کلی به‌عنوان یک مفهوم منفی و خطرناک در تاریخ شناخته می‌شود و به‌عنوان یک تهدید برای دموکراسی و حقوق بشر در نظر گرفته می‌شود.