شب هفتم محرم به علی اصغر (ع)، فرزند کوچک امام حسین (ع) و حضرت رباب دختر امرءالقیس، منسوب است. علی اصغر (ع) به عنوان نوزاد شیرخواره‌ای که در واقعه عاشورا به شهادت رسید، نماد مظلومیت و بی‌پناهی در این حماسه تاریخی به شمار می‌آید.
واقعه علی اصغر (ع)
در روز عاشورا، وقتی که امام حسین (ع) به میدان جنگ رفت تا برای طفل شیرخوار خود آب طلب کند، او را در آغوش گرفت و از دشمنان خواست تا به خاطر وضعیت کودکش به او آب بدهند. متأسفانه، در این لحظه تیر سه شعبة حرمله بن کاهل اسدی به سمت علی اصغر (ع) پرتاب شد و او را به شهادت رساند. شهادت علی اصغر (ع) برای امام حسین (ع) یک مصیبت جان‌فرسا بود. امام در این لحظات دردناک به خداوند عرضه داشت: خدایا خودت میان ما و این قوم داوری کن. آنان ما را فرا خواندند تا یاری کنند، ولی اکنون برای کشتن ما کمر بسته‌اند.
پیام‌های شب هفتم
شب هفتم محرم به عنوان شب رضا شناخته می‌شود. امام حسین (ع) در برابر قضای الهی تسلیم بود و با تحمل مصیبت‌های بزرگ، به خداوند ایمان داشت. او به خداوند گفت: ای خدا! چون تو این صحنه‌ها را می‌بینی، تحمل این مصیبت‌ها بر من آسان می‌شود. امام حسین (ع) با فدا کردن علی اصغر (ع)، الگوی پایداری و تسلیم در برابر اراده الهی را به نمایش گذاشت. این اقدام، نشان‌دهنده عشق و وفاداری او به اصول انسانی و دینی است.
