یینگ‌چری یا ینگی‌چری یکی از ارکان اصلی و نیروی نظامی نخبه در ارتش امپراتوری عثمانی به‌شمار می‌رفت. این سپاه در سدهٔ چهاردهم میلادی و در دوران سلطنت اورخان غازی تأسیس شد و به‌تدریج به یکی از مؤثرترین نیروهای نظامی در تاریخ جهان تبدیل گشت. ینگ‌چری‌ها با انضباط سخت، وفاداری بی‌چون و چرا به سلطان و استفاده از جنگ‌افزارهای پیشرفتهٔ زمان خود، نقش تعیین‌کننده‌ای در فتوحات گستردهٔ عثمانی در اروپا، آسیا و آفریقا ایفا کردند.
ساختار تشکیلاتی و شیوهٔ گزینش افراد در این سپاه، ویژگی‌های منحصربه‌فردی داشت. نیروهای ینگ‌چری عمدتاً از طریق دوشیرمه انتخاب می‌شدند؛ نظامی که بر اساس آن پسران نوجوان از خانواده‌های مسیحی قلمرو عثمانی جمع‌آوری و برای آموزش‌های فشردهٔ نظامی و اسلامی به مراکز ویژه اعزام می‌شدند. این افراد پس از گذراندن دوره‌های سخت، به‌عنوان سربازانی حرفه‌ای و وفادار به سلطان، در واحدهای مختلف ینگ‌چری سازماندهی می‌شدند و از امتیازات اجتماعی و مالی خاصی برخوردار می‌گشتند.
با گذشت زمان، ینگ‌چری‌ها نه‌تنها یک نیروی نظامی، بلکه به یک نهاد سیاسی تأثیرگذار نیز تبدیل شدند که در تعیین سیاست‌ها و حتی عزل و نصب سلاطین نقش ایفا می‌کرد. این قدرت روزافزون در نهایت به تنش‌های داخلی انجامید تا اینکه در سال ۱۸۲۶ میلادی، سلطان محمود دوم در رویدادی که به واقعهٔ خیریه معروف شد، دستور انحلال این سپاه را صادر کرد و با اقدامات قاطعانه، نظام ینگ‌چری پس از حدود پنج سده منحل شد و جای خود را به ارتش مدرن عثمانی داد.
