لغت نامه دهخدا چهارده چاک. [ چ َ دَه ْ ] ( اِخ ) تیره ای از ایل اینانلو از ایلات خمسه فارس. ( جغرافیای سیاسی کیهان ص 86 ). رجوع به ایل اینانلو شود.
