گوزهر

گوَچهر یا گوزهر، به اعتقاد مزدیسنا، ستاره‌ای دنباله‌دار است که در زمان تولد سیوشانس بر زمین فرود می‌آید و آن را مشتعل می‌سازد. این آتش به حدی است که تمامی کان‌های فلزات را ذوب می‌کند و به صورت سیلی سوزان جاری می‌شود. انسان‌هایی که در رستاخیز زنده شده‌اند، باید از این سیل عبور کنند. برای نیکان، این سیل مانند شیر گرم و ملایم خواهد بود. پس از این آزمایش، مردم پاک می‌شوند و به بهشت می‌روند.

لغت نامه دهخدا

گوزهر. [ گ َ وِ زَ ] ( اِخ ) عقده رأس و ذنب را گویند و آن دو نقطه تقاطع فلک حامل ومایل قمر است، و معرب آن جوزهر باشد. ( برهان ) ( از انجمن آرا ) ( از آنندراج ). در بندهشن فصل 5 بند 2 «گوزهر» و «موش پریک » با سیارات مربوط دانسته شده، ضد ماه و خورشید می باشند. «پورداود، یسنا ج 1 ص 195 حاشیه 2». ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). رجوع به جوزهر شود.
گوزهر. [ ] ( اِخ ) یکی از پادشاهان بازرنگی فارس معاصر بابک پدر اردشیر. رجوع به ایران باستان ج 3 صص 2529 - 2530 شود.

فرهنگ فارسی

یکی از پادشاهان بازرنگی فارس معاصر بابک پدر اردشیر.

جملاتی از کلمه گوزهر

اژدها یا گوزهر , هَشتَنبَر یک صورت فلکی در نیمکره شمالی آسمان است. مساحت صورت فلکی اژدها ۱۰۸۳ درجه مربع است.