واگو

گفت واگو کز چه نومیدیستت چیست مطلوب تو رو با چیستت

زود شمشیر از غلافش بر کشید گفت سر خنده واگو ای پلید

گفت آخر در سبو واگو که چیست گفت از آنک خورده‌ام گفت این خفیست

ای علی که جمله عقل و دیده‌ای شمه‌ای واگو از آنچ دیده‌ای

رازیکه بگفتی ای بت بدخویم واگو که من از لطف تو آن میجویم