این کلمه به معنای فرمان، راهنما یا هدایت‌گر برای انجام یک عمل خاص است. این واژه می‌تواند در زمینه‌های مختلف به کار رود و در هر یک از این زمینه‌ها معنای خاص و کاربردی خود را دارد.
دستور زبان: در علم زبانشناسی، به مجموعه‌ای از قواعد و اصولی اشاره دارد که ساختار جملات و واژه‌ها را مشخص می‌کند. این قواعد شامل نحوه ترکیب کلمات، قوانین صرف و نحو و همچنین ترتیب قرارگیری اجزای جمله می‌باشد. این قواعد به ما کمک می‌کند تا جملات را به شکل صحیح بسازیم و مفهوم مورد نظر خود را به درستی منتقل کنیم.
دستور غذایی: به مجموعه‌ای از مراحل و مواد لازم برای تهیه یک غذا یا خوراکی خاص گفته می‌شود. آنها شامل لیست مواد اولیه، مقادیر لازم و مراحل پخت و پز هستند و به آشپزها و علاقمندان به آشپزی کمک می‌کنند تا غذاهای متنوع و خوشمزه‌ای را تهیه کنند.
دستور اداری: به فرامینی اشاره دارد که در محیط‌های اداری و سازمانی صادر می‌شود. آنها می‌توانند شامل سیاست‌ها، رویه‌ها و فرآیندهایی باشند که کارکنان باید آنها را برای حفظ نظم و کارایی در یک سازمان رعایت کنند.
دستور قضایی: به احکام یا تصمیمات صادر شده توسط مقام‌های قضایی مربوط می‌شود که می‌توانند شامل احکام دادگاه‌ها یا تصمیمات نهادهای قانونی باشند که در راستای اجرای عدالت و حفظ حقوق شهروندان صادر می‌شوند.
