چسی به معنای لاف و گزاف بیهوده است و معمولاً به کسی نسبت داده می‌شود که پُز و افاده زیادی دارد اما پشتوانه واقعی ندارد. این اصطلاح اغلب با فعل «آمدن» به کار می‌رود، مانند «چسی آمدن»، که نشان‌دهنده خودنمایی بی‌مورد و تلاش برای جلب توجه دیگران است. افرادی که چسی دارند، معمولاً سعی می‌کنند خود را توانمند، جذاب یا برجسته نشان دهند، حتی وقتی که واقعیت چیز دیگری است.
این رفتار ممکن است در نگاه اول جذاب یا فریبنده به نظر برسد، اما در واقع نشان‌دهنده پوچی و تظاهر است. چنین افرادی بیشتر به ظاهر و نمایش اهمیت می‌دهند تا به ارزش‌ها و توانمندی‌های واقعی. این حالت نه فقط در رفتار فرد، بلکه در گفتار و اعمال او هم قابل مشاهده است. از حرف‌های اغراق‌آمیز گرفته تا کارهای نمایشی و پرزرق و برق، همه می‌توانند نمونه‌ای از این پز بی‌پشتوانه باشند.
در گفتار عامه، اصطلاح چسی برای نقد و اشاره به خودنمایی بی‌مورد به کار می‌رود. شناخت این رفتارها کمک می‌کند تا بهتر بتوانیم سبک‌های مختلف خودنمایی اجتماعی را درک کنیم و تمایز میان ظاهر و واقعیت را تشخیص دهیم.
برخی معتقدند این کلمه از ریشه‌ی عامیانه و طنزآمیز «چس»، که به معنی باد معده است گرفته شده و شکل تحقیرآمیز یا تمسخرآمیزی از آن است. در این برداشت، این اصطلاح نوعی کنایه است به کسی که پرادعا و پُر از «باد» است؛ یعنی زیاد خودش را می‌گیرد، اما در واقع «توخالی» است.
