مذموم از ریشه ذم به معنای نکوهیده یا ناپسند است، به عبارت دیگر، هر چیزی که مورد سرزنش یا انتقاد قرار گیرد، مذموم نامیده میشود.
در زبان فارسی، مذموم برای توصیف رفتارها، اعمال یا ویژگی‌هایی به کار میرود که ناپسند و غیرقابل قبول تلقی می‌شوند. به عنوان مثال، در متون اخلاقی یا دینی، ممکن است به اعمالی که موجب سرزنش هستند، مذموم گفته شود.
این واژه معمولاً در تضاد با محبوب قرار دارد که به معنای دوست‌داشتنی و پسندیده است.
اگرچه اولین باری که این عبارت مورد استفاده قرار گرفت مشخص نیست، اما در آثار و نوشته‌های رابرت آنتون ویلسون این عبارت را می‌توان یافت. تیموتی لیری در کتابش با نام بازی زندگی، واکنش زملوایس را چنین تعریف کرده‌است: «رفتاری جمعی که بین نخستیان و انسانیان پیشابلوغ یک سیاره غیرپیشرفته دیده میشود که در آن کشف حقایق علمی سرکوب و مذموم می‌گردد».
برده‌داری در اسلام از موضوعات چالش‌برانگیز دین اسلام است. اگرچه امروزه برده‌داری در دید عرف امری مذموم و ناپسند بوده و از ضوابط حتمی حقوق بشر به‌شمار میرود، ولی همچنان اکثریت روحانیون مسلمان معاصر نسبت به این پدیده سکوت اختیار نموده و حتی گروهی از ایشان، به صراحت از برده‌داری دفاع می‌کنند.
