فلکه

( فلکة ) فلکة. [ ف َ ک َ ] ( ع اِ ) پاره ای زمین گرد بلند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || ریگ توده گرد بلند که در حوالی آن فضاباشد. ج، فلک، فلاک. ( منتهی الارب ). ج، فلاک. ( از اقرب الموارد ). || پیوند میان هر دو مهره پشت شتر. || گوشت پاره برآمده بر سر بیخ زبان. || طرف ملتقای سینه و پشت که گرد است. || پشته گرد از یک سنگ. پشته ای از سنگ یک پارچه گرد. || دهان بند شتربچه، و آن چیزی است گرد از موی دم اسب که بر دهان شتربچه بندند تا شیر نمکد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || هر چیز گرد از استخوان و جز آن. ( منتهی الارب ).
فلکة. [ ف َ ل َ ک َ ] ( ع اِ ) زانو. || ( ص ) مرد گردسرین. ( منتهی الارب ).
فلکه. [ ف َ / ف ِ ک َ / ک ِ ] ( از ع، اِ ) چرخه ریسمان. ( منتهی الارب ). فادریسه، و آن چوبک مدور میان سوراخ بود که بر ستون خیمه نهند. ( غیاث ). گرده چوب یا چرمی است که سر دوک یا عمود خیمه از آن میگذرد. ( حاشیه شرفنامه نظامی ): طناب خیمه گسسته گشت و فلکه برسرش رسید و از آن بمرد. ( مجمل التواریخ و القصص ).
رو که ز میخ سرای پرده قدرت
فلکه این نیلگون خیام برآمد.خاقانی.گردون برای خیمه خورشید فلکه ای است
از کوه و ابر ساخته پادیر و سایبان.حافظ.|| قرص کوچک سوراخ دار که در دوک چرخ میکشند. ( غیاث ). چوبی دایره شکل است که ریسمانهای تابیده شده در گرد دوک بالای آن پیچیده میشود.
فلکه. [ ف َ ل َ ک َ / ک ِ ] ( از ع، اِ ) میدان یا محوطه ای که چند خیابان بدان منتهی شود. ( فرهنگ فارسی معین ). میدانی که بشکل دایره باشد و محاط باشد به ابنیه ای ازقبیل خانه ها و دکانها. ( یادداشت مؤلف ). میدانی که گردبرگرد آن خانه باشد. ( یادداشت دیگر ). || چوبی دراز بر ستبری ساعد و بر میان آن دوالی که دوتن دو سر آن چوب بگیرند و پای مجرم بر آن دوال نهاده و چوب را پیچند تا پای در آن محکم شود و سومی با ترکه بر کف پای ها زند. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به فلک شود. || بادریسه دوک. ( یادداشت مؤلف ).

(فَ لَ کِ ) [ ع. فلکة ] (اِ. ) ۱ - قطعه زمین گِرد. ۲ - میدان. ۳ - ابزاری برای تنبیه. نک فلک.

۱. شیرفلکه.
۲. قطعۀ زمین گرد یا زمین دایره مانند که دور آن خیابان کشیده باشند، میدان.
۳. هرچیز شبیه چرخ که دور خود بچرخد.

قطعه زمین مستدیر، قطعه زمین گردیاخیابان دائره ایی که دورساختمانی کشیده باشند، چرخ وچرخه وهرچیزشبیه چرخ که دورخودبچرخد
۱ - قطعه ای زمین مستدیر ۲ - میدان یا محوطه ای که چند خیابان بدان منتهی شود ۳ - هر چیز شبیه چرخ که بگرد خود گردد ۴ - چرخ ۵ - آلتی که از چوب سازند و طناب از آن گذرانند و پاهای مجرم را در آن بندند و چوب زنند فلک.
زانو. یا مرد گرد سرین

فَلَکه به گونه ای از برخوردگاه راه ها گفته می شود که در آن جریان ترافیک به دور یک نقطه مرکزی به گردش در می آید. 
در میانهٔ یک فلکه معمولاً روگاهی ساخته می شود که بر روی آن یک پیاده روی مدور، باغچه یا چمنزار و گاه تندیس های نمادین ساخته می شود. آمار نشان می دهد که تصادفات در فلکه ها کمتر از تقاطع های چهارراهی است.

falake/Falaka
فلکة
قطعه زمین گِرد.
میدان.
ابزاری برای تنبیه. نک فلک.
میدان (میدان دایره وار در شهر)

💡 همزمان با در هشتمین هفته از اعتراضات ۱۴۰۱ ایران،‌ تصاویری از استقرار پلیس اسب سوار در فلکه دوم صادقیه در غرب تهران منتشر شد.

💡 مهندس کهنمویی از اعضای جبهه مشارکت آذربایجان شرقی در تجمع معترضان در حدود ساعت ۱۹ در فلکه دانشگاه تبریز بازداشت شد.

💡 ایستگاه متروی صادقیه یکی از ایستگاه‌های متروی تهران است که در ضلع جنوب غربی فلکه دوم با فاصله حدود ۲۰۰ متری از فلکه دوم صادقیه تهران واقع شده‌است. این ایستگاه نخستین ایستگاه در خط دو و پنج متروی تهران می‌باشد. این ایستگاه در سال ۱۳۹۱ شلوغ‌ترین ایستگاه مترو تهران شد.

💡 ز می از خیمه پر افلاک و ز بس فلکهٔ زر بر سر هر فلکی کوکب رخشا بینند

💡 آب‌انبار بازار کهنه مربوط به دوره قاجار است و در لار، ضلع جنوب شرقی، فلکه مدرس واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۸۴ با شمارهٔ ثبت ۱۲۷۲۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

💡 مجموعه‌های دیگری که توسط سرمایه‌گذار پاساژهای ایدئال طراحی و ساخته شد پاساژ بزرگی جنب فلکه بانک ملی بود که پس از اتمام نصف ملک به صاحب پاساژ ولیعصر فروخته شد.

💡 هم چنین در فلکه سوم کیانپارس شهر اهواز درگیری‌هایی میان نیروهای امنیتی و معترضان به وقوع پیوست.

💡 چون سیب نخل بند بریزد به سوک او زرین ترنج فلکهٔ این نیل گون خیام