چاشت وعده‌ای غذایی است که ترکیبی از صبحانه و ناهار به شمار می‌آید و معمولاً در حدود ساعت ده صبح مصرف می‌شود، اما در روزهای تعطیل ممکن است تا ساعت ۳ بعدازظهر نیز ادامه یابد. این واژه در زبان فارسی به معنای نیمه روز است که یکی از چهار بخش شبانه‌روز را تشکیل می‌دهد و همچنین به غذایی اشاره دارد که در این زمان بین ناشتایی و ناهار خورده می‌شود. در معنای اول، فردوسی در داستان فریدون می‌گوید: اگر به چاشت دست یازی به جام، وگرنه ای پسر، شام بر تو خواهد آمد.
چاشت
لغت نامه دهخدا
چاشت. ( اِ )یک حصه از چهار حصه روز باشد که در هندوستان پهر گویند. ( برهان ). اول روز. ( آنندراج ). بهره نخستین روز. صبح، بامداد. مقابل شام.
|| میانه روز را گویند. ( فرهنگ ناصری ). یک پاس از چهار پاس روز که میانه روز باشد. ظهر. نیمه روز. نصف النهار. ضحی؛ چاشتگاه. ضحاء؛ چاشت فراخ، وقتی که قریب نصف شدن رسد روز. ضاحاه؛ آمد او را وقت چاشت. ( منتهی الارب )
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. غذایی که قبل از ظهر می خورند: صبح تو شام گشت و فلک بر تو چاشت خورد / تو غمروار در هوس شام و چاشتی (خاقانی: ۶۸۰ ).
فرهنگ فارسی
فرهنگستان زبان و ادب
جملاتی از کلمه چاشت
کنون روزست و وقت چاشتگاهست به چشمم چون شب تاری سیاهست
زمانه پرده نشین کرد صبح محشر را ز خواب چاشت چو آن فتنه جهان برخاست
با این درنگ سنگین گر ساز سیر سازد تا چاشتگاه محشر لنگ است کاروانی
