ماهی رامیزی بالن (Mikrogeophagus ramirezi) یکی از گونه‌های ماهی آب شیرین است که بومی حوضه رودخانه اورینوکو در دشت‌های ونزوئلا و کلمبیا در آمریکای جنوبی می‌باشد. این ماهی به دلیل رفتارهای جالب و زیبایی رنگ‌هایش، به عنوان یک ماهی محبوب در آکواریوم‌ها شناخته می‌شود و تحت نام‌های مختلفی مانند رام، رام آبی، رام آلمانی، رام آسیایی، سیچلید پروانه‌ای و سیچلید کوتوله رامیرز تجارت می‌شود.
توصیف
ماهی‌های نر رام دارای چندین شعاع اول باله پشتی هستند که به سمت بالا کشیده شده‌اند، اما در نتیجه پرورش، برخی از ماده‌ها نیز ممکن است این ویژگی را نشان دهند. در زمان نزدیک به تخم‌گذاری، ماده‌ها دارای رنگ صورتی یا قرمز در ناحیه شکم هستند. ماده‌ها همچنین دارای درخشش آبی بر روی لکه‌ای که درست زیر باله پشتی قرار دارد، هستند، در حالی که نرها این ویژگی را ندارند. نرها کمی بزرگتر از ماده‌ها هستند و اندازه این گونه به طور کلی بین 34 تا 40 میلی‌متر می‌باشد.
توزیع و زیستگاه
زیستگاه طبیعی ماهی رامیزی شامل آب‌های گرم (25.5 تا 29.5 درجه سانتی‌گراد) و اسیدی (pH 5.2-6.7) در دشت‌های لانووس ونزوئلا و کلمبیا است. این ماهی‌ها معمولاً در مناطقی که پوشش گیاهی آبی یا زیرآبی وجود دارد، یافت می‌شوند.
تولید مثل
پس از رسیدن به بلوغ جنسی، این ماهی‌ها جفت‌های تک‌همسری تشکیل می‌دهند. این گونه معروف است که تخم‌های کوچک (0.9 تا 1.5 میلی‌متر) و چسبنده‌ای را بر روی سنگ‌های صاف یا در حفره‌های کوچک در شن می‌گذارد. مانند بسیاری از سیچلیدها، ماهی رامیزی از مراقبت دو والدینی از تخم‌ها و دفاع از قلمرو برخوردار است. اندازه معمول تخم‌گذاری این گونه بین 150 تا 300 تخم است، اگرچه گزارش‌هایی از تخم‌گذاری تا 500 تخم نیز وجود دارد. والدین رام در حال مراقبت از تخم‌ها، آب را بر روی آن‌ها می‌وزند و تخم‌ها در دمای 29 درجه سانتی‌گراد در مدت 40 ساعت هچ می‌شوند. لاروها برای پنج روز شنا نمی‌کنند و سپس توسط نر یا ماده در یک گروه متراکم برای تغذیه هدایت می‌شوند.
در آکواریوم
ماهی رامیزی به عنوان یک ماهی محبوب در آکواریوم‌های آب شیرین گرمسیری شناخته می‌شود. در حالی که برخی از سیچلیدهای بزرگتر مناسب برای مخازن اجتماعی نیستند، اما اگر یک جفت نر و ماده از این نوع خاص در یک مخزن اجتماعی قرار گیرند، می‌توانند به خوبی زندگی کنند.
تنوع‌ها
در آسیا، انواع مختلفی از ماهی رامیزی (M. ramirezi) برای علاقه‌مندان به ماهی‌داری پرورش داده شده است. این انواع شامل رام‌های زرد (طلایی یا آبی الکتریکی) و فرم‌های بزرگتر و چاق‌تر به نام بالون و انواعی با باله‌های بلند هستند. اما این ماهی‌های جدید مشکلاتی دارند، مثل باروری کمتر و مشکلات سلامتی، و نمی‌توانند به خوبی از تخم‌هایشان مراقبت کنند.
