منجزی یکی از طوایف ایل بختیاری است که به شاخه هفت لنگ باب بهداروند تعلق دارد. بخش عمده‌ای از این طایفه در استان‌های اصفهان، چهارمحال و بختیاری و خوزستان سکونت دارند. در گویش بختیاری به صورت منجزی تلفظ می‌شود، به معنای دارای معجزه است. در واقع، این نام به یکی از تیره‌های ایل هفت لنگ بختیاری، یعنی طایفه بهداروند، اشاره دارد که خود بخشی از ایل بزرگ بختیاری است. سرزمین‌های اجدادی این ایل در مناطق وسیعی از جمله استان چهارمحال، بخش‌های وسیعی از خوزستان، قسمت‌های جنوبی ایلام، بخش‌هایی از لرستان و همچنین اصفهان و کهکیلویه قرار دارد. این طایفه شامل 9 تیره زیرمجموعه است. نامدارخان منجزی، معروف به ایلخان شجاع و دلیر منجزی، در سال ۱۲۵۷ هجری قمری به همراه گروهی از بزرگان ایل بهداروند در یک توطئه از پیش تعیین شده در واقعه سرآستون و زیرآستون به شهادت رسید. او در شجاعت، شهامت و جوانمردی بی‌نظیر بود. از قرن هشتم، بزرگ‌ترین واحد ایل بختیاری از تیره به طایفه تبدیل شد و دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ شکل گرفت. از آن زمان، تحولات زیادی در زمینه جغرافیا و تقسیمات به‌طور مداوم رخ داده است. به همین دلیل، هنوز توافقی بر روی ساختار چارت بختیاری وجود ندارد. نتایج حاصل از نظریات مختلف در کتب و منابع شفاهی به این صورت است. ایل بختیاری یکی از قدیمی‌ترین ایلات قوم لر در فلات ایران است که در جنوب‌غربی این کشور سکونت دارند. از نظر تقسیمات استانی، طایفه‌های ایل بختیاری عمدتاً در استان‌های چهارمحال و بختیاری، خوزستان، جنوب لرستان و غرب استان اصفهان پراکنده شده‌اند. در گذشته، تمامی مناطق سکونت بختیاری‌ها به عنوان سرزمین بختیاری یا ناحیه بختیاری و کوهستان بختیاری شناخته می‌شد.
