علوی حسینی عنوانی است برای چندین تن از دانشمندان و عالمان برجسته. یکی از این افراد، حسن بن محمد بن یحیی بن حسن بن جعفر، معروف به نسّابه است که برای اطلاعات بیشتر به عنوان علوی بغدادی شناخته می‌شود. دیگری طاهر بن حسین بن طاهر بن محمد حسینی علوی، فقیهی است که در دوره حکومت کثیری‌ها در حضرموت، منصب امامت را بر عهده داشت. وی در چهارم ماه شعبان سال ۱۱۸۴ هجری قمری در شهر تَریْم متولد شد و در سال ۱۲۴۱ هجری قمری در شهر مَسیلَه درگذشت. بیعت برای امامت او در سال ۱۲۲۰ هجری قمری انجام شد. از تألیفات او می‌توان به اتحاف النبیل بشرح حدیث جبریل، کفایة الخائض فی علم الفرائض و مجموعه‌ای از فتاوی اشاره کرد.
از دیگر شخصیت‌های برجسته با این عنوان، محمد بن ظفر بن محمد بن احمد علوی حسینی، مکنی به ابوالحسن است. او ادیب، نحوی، فقیه، متکلم، محدث و جهان‌گرد بود که در سال ۴۰۳ هجری قمری درگذشت. همچنین ناصر بن رضا بن محمد بن عبدالله علوی حسینی، مکنی به ابوابراهیم، از فقها و محدثان شیعی در قرن پنجم هجری به شمار می‌رود. از آثار او می‌توان به کتابی درباره ادعیه امام زین‌العابدین(ع)، مجموعه‌ای از مکاتباتش با یکی از فضلا و کتابی در زمینه مناقب خاندان پیامبر(ص) اشاره کرد.