مأوا

مأوا

کلمه «مأوا» معانی مختلفی دارد که به طور کلی به معنای جایگاه، مکان، پناهگاه و مسکن است. در واقع، این کلمه به مکانی اشاره دارد که فرد یا چیزی در آن قرار می‌گیرد، در آن ساکن می‌شود یا به آن پناه می‌برد. در اشعار و متون ادبی، کلمه مأوا اغلب با معانی عمیق‌تر و شاعرانه‌تر به کار رفته است. برای مثال، ممکن است به معنای وطن، قلب یا ضمیر انسان نیز باشد.

  • بازگشتی جوهر اندر جای خود پس طلب کردی همی مأوای خود
  • دل به میخانه کشد ما را مدام میل رند مست با مأوا بود
  • کوشش نبرد راه به مأوای دل ما کز هر دو جهان است برون، جای دل ما

لغت نامه دهخدا

مأوا. [ م َءْ ] ( ع اِ ) جای بودن و با لفظ دادن و ساختن و گرفتن و به مأوا شدن مستعمل. ( آنندراج ). مسکن و منزل و خانه و لانه و جایگاه و مقام و جای اقامت و مکان و جای سکونت. ( ناظم الاطباء ). رسم الخطی از مأوی

فرهنگ فارسی

( اسم ) رسم الخطی در فارسی برای ماوی.
دهی از دهستان شهرستان کرمانشاه

فرهنگ اسم ها

اسم: ماوا (دختر) (عربی) (تلفظ: ma’vā) (فارسی: مأوا) (انگلیسی: mava)
معنی: جایگاه، مَسکن، پناهگاه، خانه، ( مأوی )، مکان ماندن، مسکن، مقر، جای امن

جملاتی از کلمه مأوا

اِسپِس، در اساطیر روم، ایزدبانو یا الههٔ امیدواری بود. او به‌طور سنتی به عنوان «آخرین ایزدبانو» معرفی می‌گردید و در این کسوت با نام اسپس اولتیما دئا خوانده می‌شد. این لقب به این دلیل بر وی اطلاق می‌شد که امید، بعنوان آخرین مرجع و مأوای قابل دسترسی برای انسان مطرح بود.
دلم به گوشهٔ میخانه می کشد هر دم چنانکه خاطر زاهد به جنت المأوا
هر لحظه به ما گرمتری از ستم و جور تا در دل آتش زده مأوای تو کردیم
نباشد در دو عالم غیر خاک آستان تو برای انبیا و اولیا، مأوا و ملجایی
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم