لدون

در لغتنامه‌های معتبر زبان فارسی، واژه‌ی لِدون به عنوان جمعِ کلمه‌ی لِدَة ثبت شده است. این واژه از ریشه‌ی ثلاثی مجرد «و-ل-د» گرفته شده و در مفهوم اصلی به معنی فرزندان و اولاد به کار می‌رود. در منابع کهنی همچون مهذب الاسماء و منتهی الارب که به تفصیل به شرح واژگان و ریشه‌های آن‌ها پرداخته‌اند، این مدخل مورد تأیید قرار گرفته است. ذکر این منابع، صحت و سابقه‌ی تاریخی کاربرد این واژه را در ادبیات فارسی و متون عربی تأکید می‌کند. بنابراین، لِدون شکل جمعی است که برای لِدَة استفاده می‌شود و کاربرد آن بیشتر در متون ادبی و کهن به چشم می‌خورد. درک دقیق این قبیل واژگان برای مطالعه و فهم عمیق‌تر متون کلاسیک فارسی و عربی ضروری به نظر می‌رسد.