تولید انبوه

تولید انبوه به تولید کالایی به مقدار زیاد گفته می شود به خصوص که شامل خط مونتاژ نیز باشد. این نوع تولید به همراه تولید دستی و تولید دسته ای سه روش اصلی تولید کالا محسوب می شوند. 
تولید انبوه در تولید انواع و اقسام کالاها استفاده می شود؛ از سیالات ( مانند سوخت و مواد شیمیایی ) گرفته تا قطعات جامد جدا از هم ( مانند بست ) یا حتی سرهم کردن آن قطعات ( مانند اتومبیل سازی ). 
تولید انبوه شامل ساخت خیلی سریع کالاهای مشابه به تعداد زیاد است. در این روش به جای اینکه هر کارگر بر روی ساخت تمام یک محصول کار کند، از روش مونتاژ استفاده می شود تا کالاهایی که به صورت جزئی تکمیل شده اند برای کارگرهایی که بر روی قسمت خاص دیگری از محصول کار می کنند، فرستاده شوند. این کار باعث تسریع فرایند ساخت می شود. به تولید یک کالا به یک شکل اما به مقدار زیاد تولید انبوه گفته می شود. 
قطعات استاندارد و اندازه و روش های تولید کارخانه در زمان های پیش از تولید صنعتی توسعه یافتند. با این حال، قبل از اختراع ماشین آلات، ساخت قطعات دقیق، به ویژه قطعات فلزی، بسیار کار سختی بود. 
کمان پولادی ساخته شده با قطعات برنز در دوره ایالات جنگ ها در چین تولید می شدند. امپراتور شین حداقل بخشی از چین را با تجهیز ارتش های بزرگ به این سلاح ها، که مجهز به مکانیسم پیچیده ای بودند که از قطعات قابل تعویض ساخته شده بود متحد ساخت. کشتی های جنگی در مقیاس وسیع با هزینه ای متوسط توسط کارداگینیان در بندرها تولید می شدند و به آنها امکان می دادند کنترل خود را در دریای مدیترانه به طور مؤثر حفظ کنند. ونیزی ها قرن ها بعد کشتی هایی را با استفاده از قطعات پیش ساخته و خطوط مونتاژ تولید کردند. توپخانه های ونیزی ظاهراً هر روز تقریباً یک کشتی تولید می کردند، در واقع نخستین کارخانه جهان که در اوج خود ۱۶۰۰۰ نفر را به خدمت گرفت. تولید انبوه در صنعت نشر از زمان انتشار کتاب مقدس گوتنبرگ با استفاده از چاپخانه در اواسط قرن پانزدهم امری متداول بوده است. 
در انقلاب صنعتی از تکنیک های تولید انبوه ساده در بندر ماسورس پورتسموث در انگلیس استفاده شد تا بلوک های قرقره کشتی ها برای نیروی دریایی سلطنتی در جنگ های ناپلئونی ساخته شود. این کار در سال ۱۸۰۳ توسط مارک ایزامبارد برونل با همکاری هنری مودسلی تحت مدیریت سر ساموئل بنتام به دست آمد. اولین نمونه های غیرقابل تصور از عملیات تولید با دقت طراحی شده برای کاهش هزینه های تولید توسط نیروی کار تخصصی و استفاده از ماشین آلات در قرن ۱۸اُم در انگلستان ظاهر شد.

تولیدِ اَنبوه (mass production)
ساخت کالا در مقیاس کلان. هدف از آن کاهش قیمت واحد و افزایش میزان تولید است. تولید انبوه در کارخانه ها با استفاده از روش های متعددی ازجمله تقسیم کار۱، تخصص گرایی۲، و ماشینی کردن۳ کارها ممکن می شود. این عوامل موجب افزایش سرعت تولید می شوند و به سازنده امکان می دهند قطعاتی تقریباً یکسان و تعویض پذیر تولید کند. این قطعات با استفاده از خط مونتاژ به سرعت مونتاژ می شوند و کالای نهایی به دست می آید. منظور از تقسیم کار، تقسیم کار به مراحل متعدد و به کارگیری گروه های متفاوتی از کارگران برای انجام هر مرحله است. در این حالت، کارگران برای اجرای آن مرحلۀ خاص تخصص پیدا می کنند و در مقایسه با حالتی که همۀ مراحل کار را یک کارگر صورت می دهد، کالای بیشتری تولید می کنند. از این سیستم بدین سبب انتقاد می شود که در آن مهارت کارگران نادیده گرفته می شود و آنان در تولید محصول نهایی مشارکت ندارند. بسیاری از ماشین هایی که اکنون در کارخانه ها به کار می روند، مثلاً ماشین های خط مونتاژ اتومبیل، روبات۴ اند. این ماشین ها خودکارند و با رایانه کنترل می شوند. خودکارسازی مراحل تولید سبب یکسانی بیشتر محصول و افزایش میزان تولید می شود.