فطانت

کلمه فَطانَت در زبان فارسی، واژه‌ای است عربی‌ریشه که به معنای زیرکی، تیزهوشی، ذکاوت و هوش سرشار به کار می‌رود. فطانت یعنی توانایی درک سریع، فهم درست از شرایط، و داشتن قوه تشخیص قوی. این واژه معمولاً برای توصیف کسانی به کار می‌رود که به‌طور طبیعی (ذاتی) باهوش، دقیق، و نکته‌سنج هستند. به عنوان مثال، پیامبر اسلام به فطانت و درایت مشهور بودند. در واقع، فطانت و زیرکی مفاهیمی نزدیک به هم هستند، اما فطانت بیشتر به هوش ذاتی و درک شهودی اشاره دارد، در حالی که «زیرکی» می‌تواند حاصل تجربه و تمرین نیز باشد.