لغت نامه دهخدا
- نان کور و آب کور؛ ناسپاس. ( امثال و حکم ).
|| مردم خسیس و بخیل و ممسک و دون همت. ( برهان قاطع ) ( ناظم الاطباء ). مرد لئیم و خسیس که گوئی هرگز نان را ندیده است. ( فرهنگ نظام ) ( از فرهنگ رشیدی ). خسیس و بخیل و دون همت که نان آن را کس ندیده باشد. و آن را آب کور نیز گویند. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). که نان رسان نیست. که از نان دادن مضایقه دارد. لئیم.
- امثال:
نانکور شنیده بودیم آب کور ندیده بودیم:
به مجلس تو رهی را شکایتی است شگرف
که سال ْ سفله پدید آمد و زمان ْ نان کور. ناصرخسرو ( از فرهنگ نظام ).ز بس نان کور و کم سفره است دنیای دنی گوئی
بجای حمد تکبیر فنا خواندند بر خوانش.ابراهیم ادهم ( از فرهنگ نظام ).
