عنایت به معنای توجه و لطف ویژه به فردی یا موضوعی است که در زبان فارسی کاربرد وسیعی دارد. این واژه به‌ویژه در زمینه‌های دینی و فرهنگی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در متون مذهبی، این اصطلاح به معنای توجه خاص خداوند به بندگانش و ارایه لطف و رحمت به آنان تعبیر می‌شود. در زندگی روزمره نیز، وقتی از عنایت سخن می‌گوییم، به نوعی از محبت و توجهی اشاره داریم که افراد نسبت به یکدیگر دارند. این عنایت می‌تواند در قالب کمک، حمایت یا حتی احترام به احساسات و نیازهای دیگران تجلی یابد. در دنیای امروز که مشغله‌های زندگی روزافزون شده‌اند، توجه به یکدیگر و ابراز محبت می‌تواند موجب تقویت روابط انسانی و ایجاد محیطی مثبت‌تر گردد. بنابراین، عنایت نه تنها یک مفهوم معنوی بلکه یک رفتار عملی است که می‌تواند زندگی اجتماعی ما را غنی‌تر کند و به بهبود کیفیت ارتباطات بین فردی کمک نماید.
عنایت
لغت نامه دهخدا
عنایت. [ ع ِ ی َ ] ( ع اِمص ) عنایة. قصد کردن و اهتمام داشتن بچیزی. ( از غیاث اللغات ) ( از آنندراج ). اهتمام. ( فرهنگ فارسی معین ). || مددکاری و دستگیری و یاری و امداد. || میل و محبت. ( ناظم الاطباء ). || قصد. ( فرهنگ فارسی معین ). || توجه. ( فرهنگ فارسی معین ) ( ناظم الاطباء ). || مهربانی و لطف و احسان و بخشش و انعام. ( ناظم الاطباء ). عنایة. رجوع به عنایة شود
فرهنگ معین
فرهنگ فارسی
۱ - ( مصدر ) آهنگ کردن قصد کردن. ۲ - حفظ کردن. ۳ - توجه نمودن مورد توجه قرار دادن. ۴ - احسان کردن انعام کردن ۵ - ( اسم ) قصد. ۶ - توجه اهتمام. ۷ - احسان انعام. ۸ - علم حق تعالی به مصالح امور بندگان علم محیط الهی علم خدا به نظام وجودی جهان. یا عنایت الهی. بخشایش الهی.
فرهنگ اسم ها
معنی: مهربانی، لطف، ( عربی )، توجه به کسی همراه با مهربانی، نیکی، احسان، کمک، یاری، ( در تصوف ) توجه خاص خداوند به سالک، ( در فلسفه ی قدیم ) علم خداوند به نظام خیر کلی یا مصالح امور بندگان
جملاتی از کلمه عنایت
صد پرسشم ز هر سر مو می کنی، ولی یک بار عنایتی به جوابم نمی کنی
چون بسر دست شاه شیر خدا شد بلند بتارک مهر و ماه ظل عنایت فکند
بگفتا که عنایت بر فزون است ولیکن دیدن ناچار می‌بین
