آرامش

( آرامش ) آرامش. [ م ِ ] ( اِمص ) اسم مصدر از آرامیدن. سکون. آرمِش

( آرامش ) (مِ ) ۱ - (اِمص. ) آرامیدن. ۲ - وقار، سنگینی. ۳ - ( اِ. ) خواب کوتاه و سبک. ۴ - فراغت، آسایش. ۵ - صلح وآشتی. ۶ - سکون.

( آرامش ) ۱. آسایش، آسودگی، فراغ
۲. سکون.
۳. سکوت.
۴. [مجاز] امنیت.
۵. [مقابلِ جنگ] [قدیمی، مجاز] صلح.
۱. آسایش، آسودگی، فراغ
۲. سکون.
۳. سکوت.
۴. [مجاز] امنیت.
۵. [مقابلِ جنگ] [قدیمی، مجاز] صلح.

( آرامش ) ( اسم ) ۱- آرامیدن. ۲- فراغت راحت آسایش. ۳ - طمائ نینه سکینه. ۴ - صلح آشتی. ۵ - ایمنی امنیت. ۶ - خواب اندک و سبک. ۷- سکون یا آرامش با جفت. آرامش مباشرت باوی هماغوش گردیدن با او. یا آرامش جان. یا آرامش جهان.
سکون آرمش
آرمش: آسایش، آسودگی، فراغ وسکون

اسم: آرامش (دختر) (فارسی) (تلفظ: ārāmeš) (فارسی: آرامش) (انگلیسی: aramesh)
معنی: آسایش، راحتی، صلح، امنیت، وقار و طمأنینه، ( اسم مصدر از آرامیدن و آرمیدن )، فراغت، راحت، آشتی، ایمنی، سنگینی

💡 عزم آن را همه آرایش لشکر دانیم حزم این را همه آرامش کشور گیریم

💡 کسی کز عشق خوبان هیچ نبود صبر و آرامش بباید ترک سر کردن که ناکامی بود کامش

💡 دل ما را قراری نیست جز در حلقهٔ زلفت بلی در زیر زنجیر است آرامش مجانین را