لغت نامه دهخدا
خندریس. [ خ َ دَ ] ( ع اِ ) می کهنه. شراب کهنه. ( از منتهی الارب )( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج، خنادر. || گندم کهنه. ( منتهی الارب ). منه: حنطة خندریس.
خندریس. [ خ َ دَ ] ( ع اِ ) می کهنه. شراب کهنه. ( از منتهی الارب )( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ). ج، خنادر. || گندم کهنه. ( منتهی الارب ). منه: حنطة خندریس.
(خَ دَ ) [ ع. ] (اِ. ) شراب کهنه.
( اسم ) شراب کهنه پاد. کهن.
شراب کهنه.
💡 خندریس است و عجوز است و سلاف است و رحیق ابنه الکرم و ابوالعشره و بنت العنب است