لغت نامه دهخدا مندغ. [ م ِ دَ ] ( ع ص ) آنکه او را در خستن به سخن عادت باشد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). طعنه زننده به نیزه و سخن. ( از اقرب الموارد ).
