لغت نامه دهخدا منامس. [ م ُ م ِ] ( ع ص ) به کازه درنشیننده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ). آنکه در کازه می نشیند جهت شکار. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || محرم و هم راز. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به منامسة شود.
