لغت نامه دهخدا ( منابلة ) منابلة. [ م ُ ب َ ل َ ] ( ع مص ) با کسی نبردکردن به نبیلی و تیر انداختن. ( تاج المصادر بیهقی ). نبرد کردن در تیر انداختن و در فضل و آگاهی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
