لغت نامه دهخدا
غرونق. [ غ َ رَ ن َ ] ( ع ص ) جوان سپید خوب صورت. ( منتهی الارب ). ج، غَرانِق، غَرانیق، غَرانِقَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غرنوق شود.
غرونق. [ غ َ رَ ن َ ] ( ع ص ) جوان سپید خوب صورت. ( منتهی الارب ). ج، غَرانِق، غَرانیق، غَرانِقَة. ( اقرب الموارد ). رجوع به غرنوق شود.