سیدعبدالوهاب صالح، یکی از علمای مبارز و مشروطه‌خواه ایران در قرن چهاردهم هجری است. او فرزند سیدصالح و از نوادگان پیر شرفشاه دولایی، عارف معروف گیلان در قرن هشتم هجری بود. وی در سال ۱۲۹۴ هجری قمری در روستای پیابر، واقع در شهرستان صومعه‌سرا به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی خود را در زادگاهش آغاز کرد و مدتی نیز در رشت اقامت گزید و از درس حاج میرزاعلی مجتهد رشتی بهره‌مند شد. سپس برای ادامه تحصیل به نجف اشرف رفت و از محضر استادانی چون حاج ملامحمد شربیانی، حاج ملاعلی نهاوندی و آخوند خراسانی استفاده کرد و از آخوند اجازه اجتهاد دریافت نمود. او در سال ۱۳۲۲ هجری قمری به رشت بازگشت و به درخواست علمای بزرگ این شهر، به تدریس کتاب کفایه و دیگر کتب فقهی پرداخت. فعالیت‌های سیاسی او به طور خلاصه شامل تحصن علیه خوانین رشت، حمایت از جنبش مشروطیت و مقابله با اشغالگری نیروهای روس در ایران بود.
