لغت نامه دهخدا جاذی. ( ع ص ) نعت فاعلی از جَذوو جُذُوّ. بر سر پای نشیننده. || بر سر انگشتان ایستاده. || رجل جاذ؛ مرد کوتاه اَرش و کوتاه دست. ج، جِذآء. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
