تواء

لغت نامه دهخدا

تواء. [ ت َ ] ( ع مص ) هلاک شدن. ( منتهی الارب ). هلاکت. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ).
تواء. [ ت ِ ] ( ع اِ ) داغی است چلیپایی بر ران و گردن ستور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

گزارش محتوای نامناسب