لغت نامه دهخدا برون لنجیدن. [ ب ِ / ب ُ ل َ دَ ] ( مص مرکب ) بیرون لنجیدن. بیرون کشیدن. خارج ساختن: کسی را کش تو بینی درد کولنج بکافش پشت و زو سرگین برون لنج.طیان.
