ابتزاز

لغت نامه دهخدا

ابتزاز. [ اِت ِ ] ( ع مص ) گرفتن و ربودن چیزی به ستم. نزع. انتزاع. سلب. غصب. غلبه. || کثرت حظوظ کوکبی دربرجی و در این صورت این کوکب را مبتزّعلیه گویند.

فرهنگ فارسی

گرفتن و ربودن غصب غلبه
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال مارگاریتا فال مارگاریتا فال ای چینگ فال ای چینگ فال اوراکل فال اوراکل فال تک نیت فال تک نیت