در بسیاری از سنت‌های دینی، فلسفی و اسطوره‌ای، جان به عنوان جوهری غیرمادی شناخته می‌شود که هر موجود زنده‌ای از آن برخوردار است. جان به توانایی‌های ذهنی موجودات زنده اشاره دارد و شامل خرد، شخصیت، احساس، آگاهی، ادراک و تفکر می‌باشد. بسته به نظام فلسفی مورد نظر، جان می‌تواند فانی یا نامیرا تلقی شود. در ادیان یهودی و مسیحی، تنها انسان‌ها دارای جان نامیرا هستند، هرچند که در یهودیت، این مفهوم ممکن است تحت تأثیر افلاطون با مخالفت‌هایی مواجه شده باشد. به عنوان مثال، الهی‌دان کاتولیک، توماس آکویناس، جان را به تمام موجودات زنده نسبت می‌دهد، اما معتقد است که تنها جان انسان نامیراست. همچنین، واژه جانیم در زبان ترکی به معنای جونم یا جان من است.
