کتک خور

اصطلاح کتک خور در زبان فارسی به کسی گفته می‌شود که کتک می‌خورد یا مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرد. این واژه برای توصیف فردی به کار می‌رود که در مواجهه با زورآزمایی‌ها، درگیری‌ها یا دعواها آسیب‌پذیر بوده و بیشتر از دیگران ضربه می‌بیند.

در معنای عام، کتک خور به فردی اشاره دارد که به دلایل مختلف، چه به صورت فیزیکی و چه به صورت استعاری، تحت فشار، تحقیر یا شکست قرار می‌گیرد و توان مقابله یا دفاع مؤثر از خود را ندارد. این اصطلاح گاهی به صورت کنایه‌آمیز نیز به کار می‌رود تا ضعف، بی‌قدرتی یا بازندگی یک شخص در موقعیت‌های رقابتی یا چالشی را نشان دهد.

به طور کلی، این واژه بار معنایی منفی دارد و نشان‌دهنده ضعف یا آسیب‌پذیری در برابر فشارها و برخوردهای ناعادلانه است، هرچند گاهی نیز در قالب طنز و بازی‌های لفظی برای توصیف شرایط ناپایدار و شکننده به کار گرفته می‌شود.

لغت نامه دهخدا

کتک خور. [ ک ُ ت َ خوَرْ / خُرْ ] ( نف مرکب ) کتک خورنده. آنکه کتک خورد. کسی که او را کتک زنند. ( فرهنگ فارسی معین ). || ( اِ مرکب ) جای مناسب کتک.
- کتک خور خوب داشتن؛ از کتک خوردن باک نداشتن. ( فرهنگ فارسی معین ).
- کتک خور کسی محکم بودن، کتک خورش قرص بودن، کتک خورش قائم بودن؛ بسیار تاب و توان و تحمل کتک داشتن. ( یادداشت مؤلف ). و رجوع به کتک وکتک خوردن شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه کتک خورد کسی که او را کتک زنند. یا کتک خور خوب داشتن. از کتک خوردن باک نداشتن.

جملاتی از کلمه کتک خور

باز هم ری مستریو از ادی کتک خورد و سرانجام اختلاف‌های ادی و ری میستریو آغاز شد و تا ماه‌ها ادامه داشت.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال قهوه فال قهوه فال شمع فال شمع فال درخت فال درخت فال عشق فال عشق