پیر کنعانی

گرچه چشم پیر کنعانی است شب از نور ماه صد هزاران یوسف خوش جلوه دارد در نقاب

ز بوی پیرهن، دیدار بیند پیر کنعانی به هر کسوت شناسد عشق، حسن آشنا رو را

نبخشی یا رها ندهی مروت کرده گر صد ره شفاعت یا ضمانیت نماید پیر کنعانی

نیاید شکر بوی پیرهن از پیر کنعانی به چشم من چه منتهاست خاک آستانت را

ز در رسید یکی روز پیر کنعانی برای دیدن یوسف ز لطف پنهانی

چو دید حال مرا، گفت پیر کنعانی که داغ دوری فرزند چون برادر نیست