اگر زآتش نمرود پیش ازین یکبار پدید گلشنی از بهر پور آزر شد
تو گفتی برف نمرود است وراندست در آذر مر مرا چون پور آزر
پور آزر را کنی چون نیم پاک ز آذر و نمرودیان او را چه باک
هست یار آذر و چون پور آزر هر زمان آتش نمرود را چهرش گلستان میکند
هست این خودی حجاب خدا بشکن خود را چو پور آزر بتها را
این کعبه نور ایزد و آن سنگ خاره بود آن کعبه پور آزر و این کردگار کرد
از پرتو اشارت برد و سلام تو آذر به پور آزر ننمود آذری
نه پور آزر وگشت آذر ترا چمنی نه مرغ آتش و هست آتش ترا ارمی