معنی عمومی و ریشه کلمه
کلمه شیدان در فارسی به معنای سفره‌ی غذا و نعمت است، این معنی نشان‌دهنده فراوانی، برکت و جایی است که در آن خوشی و سیرابی وجود دارد. به عبارت دیگر، شیدان نماد سور و نعمت گسترده است و اغلب در زمینه‌های ادبی و تاریخی برای توصیف فراوانی و نعمت به کار رفته است.
کاربرد جغرافیایی و تاریخی
این کلمه همچنین به عنوان نام مکان‌ها در تاریخ و جغرافیای ایران ثبت شده است. در ناحیه بختیاری کوهی به نام شیدان وجود دارد و در فارس، مرغزاری بزرگ و نیکو با همین نام شناخته می‌شده است. فارسنامه ابن بلخی و نزهةالقلوب، شیدان را از نظر زیبایی و نیکویی با مکان‌های معروف جهان مانند غوطه دمشق و سغد خراسان مقایسه کرده‌اند، که نشان‌دهنده اهمیت فرهنگی و طبیعی آن است.
جنبه ادبی و فرهنگی
به طور کلی، این کلمه در ادبیات و فرهنگ فارسی هم به عنوان نماد برکت، فراوانی و زیبایی طبیعی مطرح است. استفاده از این کلمه در اسامی دختران نیز به همین معناست و مفهوم خوشی، نعمت و شکوه را به همراه دارد. از نظر معنایی، این واژه ترکیبی از مفهوم فراوانی مادی و زیبایی محیطی است که در قالب اسم و عنوان مکان‌ها انعکاس یافته است.
