سیمین غبغب

رفتم بر آن نگار سیمین غبغب گفتم به سفر می‌روم ای مه امشب

شب آمد فایز دل خسته از نو به خاطر یار سیمین غبغب آورد

«نظیری » دل به سیمین غبغبی بند که در قید مه و اختر نباشی

بهای اشک سیمینم ندانست نمی‌دانم چه سیمین غبغبی بود

ای ماه روی سلسله زلفین وی نوش لب سیمین غبغب