لغت نامه دهخدا روباه بچه. [ ب َچ ْ چ َ / چ ِ ] ( اِ مرکب ) بچه روباه. بِرّ. ( ناظم الاطباء ). تَتْفُل. هِجْرِس. ( منتهی الارب ).
جمله سازی با روباه بچه گفت روباه بچه با روباه کای ز مکر سگان ده آگاه گفت با روباه بچه مادرش چون به باغ میوه آمد رهبرش
