لغت نامه دهخدا
تکاف. [ ت َ ] ( اِخ ) دهی به خوزستان ودهی به نیشابور. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). ازقرای نیشابور است. ابوالحسن بیهقی گوید این لفظ تکاب است یعنی تَک ِ آب و آن عبارتست از گودالی که آب درآن جمع می شود و گوید تکاب الگه ای است در خاک نیشابور که دارالحکومه آن نُوزآباد ( بویاباد ) است این الگه دارای هشتاد و دو قریه می باشد و تکاب نیز قریه ای است در خوزستان. ( مرآت البلدان ). رجوع به تکاب شود.
