در این شعر از مجیرالدین بیلقانی (محکوم گشته نه فلک و هشت جنتش گردن نهاده شش جهت و هفت اخترش) شاعر به توصیف قدرت و عظمت خداوند و تأثیر آن بر جهان هستی می‌پردازد.
عبارت (محکوم گشته نه فلک) به این معناست که آسمان و تمامی موجودات آن تحت سلطه و فرمان خداوند هستند. (هشت جنتش) اشاره به بهشت‌ها و نعمت‌های الهی دارد که به نوعی به صفات و رحمت‌های خداوند اشاره می‌کند.
عبارت (گردن نهاده) به معنای تسلیم و اطاعت است. در اینجا، شاعر به تصویر می‌کشد که تمامی جهات و موجودات در برابر اراده و قدرت خداوند تسلیم شده‌اند. 0شش جهت و هفت اخترش) نیز به ابعاد مختلف جهان و ستاره‌ها اشاره دارد، که همگی تحت تأثیر و کنترل خداوند قرار دارند.
این شعر نشان‌دهنده یگانگی و عظمت خداوند و تسلیم تمامی موجودات در برابر اوست.
