لعل گون

پیچیده کوه بر سر خارای لعل گون پوشیده دشت بر تن دیبای ششتری

دور چشم بد زتمکین تو کاندر بزم می از شراب لعل گون کوه بدخشان چون خمی

جبل چو رنگ شقایق چنانکه پنداری فکنده است جل لعل گون به دوش، جمل

زمین را بخون لعل گون ساختند تو گفتی فلک را نگون ساختند

بیا ساقی آن جام کش می فروش تهی کرد از لعل گون باده دوش

عقیق بارد چشمم چو لعل گون پرده ز پیش لؤلؤی پروین مثال بگشاید