پریان

پریان احتمالاً به پاریکای اسرارآمیز اوستا مرتبط هستند و واژه پری در زبان فارسی نو از این کلمه نشأت گرفته است. به عنوان مثال، در اوستا به جادوگران غیر زرتشتی اشاره شده که خاطرات ساکنان غیر ایرانی را زنده می‌کردند. گیگر نیز به این موضوع پرداخته و نظر او در این زمینه صحیح به نظر می‌رسد. هرودوت به وجود پریان در ساتراپ‌نشین دهم ماد و هفدهم پارسیان اشاره کرده است. همچنین، هکاتی از شهر پاریکانو در پارس یاد می‌کند. احتمالاً نام فرغانه در آسیای میانه نیز از اصطلاح مشابهی نشأت گرفته است. با این حال، فرض یونگه مبنی بر اینکه اصطلاح پاریکانیان تنها به فرغانه مربوط می‌شود و او یریکانیان و ارتوکوریبانتیان را از ماد جدا می‌کند، قابل تأمل است. او برای اثبات نظر خود استدلال می‌کند که به نظر می‌رسد نام‌های قوم‌ها و قبیله‌های مختلف در ساتراپ‌نشین‌های هرودوت بدون نظم و ترتیب خاصی ذکر شده‌اند و این موضوع قابل انتقاد است. منابع موجود به ارتوکوریبانتیان در آسیای میانه اشاره دارند، هرچند که در آنجا اصطلاح مشابهی به مفهوم تیگراخئودا شناخته شده است. پادشاهی ماد از کشورهای کوچک قدیم ماد، ماننا و واسکیت تشکیل شده بود. به همین دلیل، هرودوت علاوه بر ماد، پاریکانیان و اورتوکوریبانتیان را نیز جزو ساتراپ‌نشین دولت ماد به حساب می‌آورد. به نظر می‌رسد که منظور این منبع از پاریکانیان، بخشی از ساکنان پادشاهی پیشین ماننا بوده که هنوز به طور کامل با مادی‌ها ادغام نشده بودند.