میل گرفتن

میل گرفتن یکی از ورزش‌های سنتی و مهم زورخانه‌ای است که در آن ورزشکاران با استفاده از میل‌های چوبی یا سنگین تمرین می‌کنند. میل‌ها ابزارهایی بلند و سنگین هستند که قدرت بازو، شانه و مچ ورزشکار را تقویت می‌کنند و باعث افزایش تعادل و هماهنگی حرکتی می‌شوند. این ورزش هم جنبه بدنی دارد و هم نیازمند تمرکز و نظم بالاست.

در زورخانه، ورزشکاران میل گرفتن را به صورت گروهی یا فردی انجام می‌دهند و حرکات آن معمولاً با آهنگ و ضرب زورخانه همراه است. انجام صحیح حرکات میل گرفتن نیازمند رعایت اصول پهلوانی و هماهنگی با ریتم موسیقی است و ورزشکاران با تمرین مستمر، قدرت و استقامت بدنی خود را افزایش می‌دهند.

به طور کلی، میل گرفتن نه تنها تقویت‌کننده جسم است، بلکه نقش تربیتی و اخلاقی نیز دارد. این ورزش سنتی به ورزشکاران یاد می‌دهد که صبر، استقامت و نظم داشته باشند و همزمان با تمرین بدنی، ارزش‌های پهلوانی و احترام به دیگران را نیز تمرین کنند.

تصویر معنی میل گرفتن

فرهنگ معین

(گِ رِ تَ )(مص ل. ) ورزش باستانی کردن به وسیلة میل، گرداندن میل های چوبی سنگین به دور شانه.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ( زورخانه ) ورزش باستانی کردن بوسیله میل گردانیدن میلهای چوبین نسبه سنگین بدورشانه گبورگه گرفتن.

دانشنامه عمومی

ورزشکاران در زورخانه هر کدام یک جفت میل از جایگاه ویژه میل ها که در بالای گود و نزدیک آن است برمی دارند و نخست میاندار به هر یک از ورزشکاران تعارف می کند که میانداری بپذیرند و اگر کسی نپذیرفت، همان میاندار میل ها بر شانه خود می گذارد و دیگران از او پیروی می کنند و با ضرب مرشد میل گرفتن را آغاز می کنند.
میل گرفتن سه گونه است: میل سنگین، میل چکشی یا سرنوازی و میل جفتی.
ورزشکاران با آهنگ ضرب و آواز مرشد آرام و سنگین یک بار میل دست راست را روی شانه و پشت و پهلو و سینه راست می چرخانند و میل دیگر را پیش سینه چپ رو به بالا نگاه می دارند، و بار دیگر میل دست چپ را روی شانه و پشت و پهلو و سینه چپ می چرخانند و میل دیگر را پیش سینه راست رو به بالا نگاه می دارند که به آهنگ۱۲۴ می باشد؛ این کار به این روش ادامه می یابد.
ورزشکاران با آهنگ ضرب مرشد که تند و با شتاب است میل را بروی شانه ها و پشت و پهلو و سینه به تندی می چرخانند. که به آهنگ ۱۰۴ می باشد.
نخست دو میل را در برابر هم روی سینه نگاه می دارند سپس پی در پی باهم به پس می برند و بازمی گردانند. ورزشکاران پس از میل گرفتن برای در کردن خستگی دسته میل ها را در دست می گیرند و ته آن را بر کف گود می گذارند و میل ها را تک تک پیش و پس می برند و می نشینند و بلند می شوند.