تند و خند

 این اصطلاح که به صورت تَند و خَند یا تُند و خُند تلفظ می‌شود، توصیف‌گر وضعیتی است که چیزی کاملاً درهم ریخته، زیر و رو شده و از هم پاشیده باشد. در زبان فارسی، این عبارت بار معنایی قوی‌ای از آشفتگی کامل و نابسامانی را منتقل می‌کند. ریشه این ترکیب در زبان فارسی به اتباع بازمی‌گردد، جایی که دو واژه برای تاکید یا توصیف بهتر یک مفهوم به کار می‌روند. تند و خند در این معنا، تصویری از یک صحنه آشفته را ترسیم می‌کند؛ گویی چیزی با شدت و ضربه چنان درهم کوبیده شده که اجزای آن از هم گسیخته و نظم خود را از دست داده است. این وضعیت می‌تواند شامل اشیاء فیزیکی، اما همچنین موقعیت‌های انتزاعی مانند اوضاع نابسامان یا برنامه‌های از هم پاشیده نیز باشد. به طور خلاصه، تند و خند استعاره‌ای گویا برای توصیف نهایت درهم ریختگی و فروپاشی است. این اصطلاح، تصویری زنده از صحنه‌ای را به ذهن متبادر می‌سازد که در آن، نظم و انسجام کاملاً از میان رفته و تنها آشفتگی و پراکندگی باقی مانده است. درک این ترکیب، ما را به درک عمیق‌تری از غنای زبان فارسی و توانایی آن در بیان مفاهیم پیچیده از طریق عبارات ساده و در عین حال پرمعنا رهنمون می‌سازد.