دانشنامه اسلامی
سروری که در اصفهان می زیست و در آن شهر با جهانگرد مشهور ایتالیایی، پیترو دلاواله دیداری داشته است، در سال ۱۰۳۲ ق، به هند مسافرت کرد، سپس به زیارت کعبه رفت و در راه، درگذشت. پدرش، کفشدوز بود و خود نیز در جوانی در رشته کفشدوزان اصفهان بود و سپس روی به تحصیل دانش نهاد و به سبب حافظه بسیار قوی و دقت و مهارت ، در صف اهل فضل درآمد. به قول صاحب « عرفات العاشقین »، حدود سی هزار بیت از اشعار متقدمان و متاخران در حفظ داشت.
آثار
از آثارش، « مجمع الفرس »، « فرهنگ سروری »، « لغت فرس سروری » است که ابتدا نوشته ای ساده و کوتاه بوده که حاجی خلیفه از آن به عنوان « سهل و مختصر » یاد کرده است، ولی بعد از تفحص در آثار شاعران قدیم و یاری جستن از شانزده فرهنگ پارسی به سال ۱۰۰۸ ق، کتاب خود را به نام شاه عباس تدوین کرد. سروری، تحریر سومی از «مجمع الفرس» فراهم کرد و آن را « خلاصة المجمع » نامید و به نام اعتماد الدوله، حاتم بیک وزیر شاه عباس پرداخت.
منبع
نرم افزار جامع طب، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی.
