اینترنت که به اختصار به معنای شبکه به هم پیوسته است، یک سامانه جهانی از شبکه‌های رایانه‌ای متصل به یکدیگر می‌باشد. این شبکه از پروتکل اینترنت (TCP/IP) برای برقراری ارتباط میان شبکه‌ها و دستگاه‌ها استفاده می‌کند. اینترنت به عنوان شبکه‌ای از شبکه‌ها، شامل انواع شبکه‌های خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در مقیاس‌های محلی تا جهانی است که با استفاده از فناوری‌های متنوع شبکه‌بندی الکترونیکی، بی‌سیم و نوری به هم متصل شده‌اند. به طور دقیق‌تر، اینترنت مجموعه‌ای از سامانه‌های خودگردان است که از طریق روترها به یکدیگر متصل می‌شوند. این سامانه را می‌توان بزرگ‌ترین دستاورد طراحی، مهندسی و اجرای بشر به شمار آورد. ریشه‌های این شبکه جهانی عظیم به دهه ۱۹۶۰ برمی‌گردد، زمانی که پنتاگون (مرکز فرماندهی وزارت دفاع ایالات متحده) برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی به منظور ایجاد یک شبکه مستحکم، توزیع‌شده و مقاوم در برابر خطا سرمایه‌گذاری کرد. این تحقیقات، همراه با دوره‌ای از سرمایه‌گذاری خصوصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد زیرساخت اینترنت جدید، منجر به آغاز همکاری‌های جهانی شد و از اواسط دهه ۱۹۹۰ به یک شبکه عمومی و جهانی تبدیل گردید. وابستگی گسترده فعالیت‌های بشری به اینترنت در چنین مقیاس وسیع و در زمان کوتاه، نشان‌دهنده آغاز یک دوران تاریخی نوین در زمینه‌های مختلف علوم، فناوری و به ویژه در شیوه تفکر انسان است. شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد تنها بخش کوچکی از پتانسیل‌های اینترنت برای بشریت به واقعیت پیوسته است. اینترنت به عنوان یک سیستم جهانی از شبکه‌های متصل به هم، از پروتکل «مجموعه پروتکل اینترنت» برای برقراری ارتباط استفاده می‌کند. به عبارت دیگر، اینترنت شبکه‌ای از شبکه‌هاست که شامل میلیون‌ها شبکه خصوصی، عمومی، دانشگاهی، تجاری و دولتی در مقیاس‌های محلی و جهانی می‌باشد.
