اِرمیا بن حلقیّا یکی از انبیای اسرائیل است و تألیف کتاب‌های ارمیا، اول و دوم پادشاهان و مراثی ارمیا به او با همکاری کاتب و شاگردش باروخ نسبت داده می‌شود. از منظر یهودیت، ارمیا به عنوان دومین پیامبر بزرگ تاریخ بشریت شناخته می‌شود و کتاب ارمیا به تبیین احکام شریعت دین یهود می‌پردازد. مسیحیان نیز ارمیا را یکی از پیامبران می‌دانند. زمانی که بخت نصر در سال ۵۸۶ پیش از میلاد اورشلیم را فتح کرد، دستور داد ارمیا را آزاد کرده و با او به نیکی رفتار کنند. معنای تحت‌اللفظی نام ارمیا گرامی داشته شده از سوی خداوند است. در قرآن نیز به دو دوره فساد بنی‌اسرائیل و دو بار انتقام الهی اشاره شده است که در آیات ۴ تا ۷ سوره اسراء به آن پرداخته شده. دوره نخست فساد به زندانی شدن ارمیا مربوط می‌شود و دوره دوم، بر اساس برخی نقل‌ها، به حبس و شکنجه او اشاره دارد. برخی مفسران نیز در تفسیر آیات دیگر به او اشاره کرده‌اند.