غلام عباس در زبان فارسی ترکیبی از دو واژه است. غلام به معنای پسر بچه، شاگرد، نوکر و بنده است که به نوعی به خدمتگزاری اشاره دارد. عباس نیز نامی است که به معنای بسیار ترش رو، عبوس و خشمگین شناخته می‌شود. این ترکیب نشان‌دهنده‌ی شخصیتی است که ممکن است دارای ویژگی‌های بارز و خاصی باشد، که در فرهنگ فارسی به آن‌ها توجه شده است. غلام عباس به دلیل ترکیب نامش با واژه غلام و عباس دارای ویژگی‌هایی است که آن را از دیگر شخصیت‌ها متمایز می‌کند. از یک سو، غلام به خدمتگزاری و وفاداری اشاره دارد و از سوی دیگر، عباس نشان‌دهنده‌ی خشم و عبوس بودن است. نویسندگان و شاعران می‌توانند از این نماد برای بیان مفاهیم عمیق‌تری چون وفاداری، خشم و تنهایی استفاده کنند و به این ترتیب، غنای ادبیات فارسی را افزایش دهند.
