رنگ سرخ خونی یا تیره ، نوعی تیره‌تر از رنگ سرخ است که به رنگ خون انسان شباهت دارد. این رنگ به دلیل وجود آهن در هموگلوبین به خون رنگ قرمز می‌دهد. رنگ واقعی خون بسته به میزان اکسیژن موجود در آن از زرشکی تا قهوه‌ای تیره متغیر است و ممکن است کمی رنگ نارنجی نیز داشته باشد. خون فاقد اکسیژن که بیشتر در سیاهرگ‌ها جریان دارد، معمولاً به رنگ قرمز تیره دیده می‌شود، اما به محض تماس با هوا، به سرعت اکسیژن جذب کرده و رنگ روشن‌تری به خود می‌گیرد. این تغییر رنگ در مقادیر کم خون، مانند زمانی که سوزن به پوست وارد می‌شود، به آرامی اتفاق می‌افتد، اما در مواردی که خون به‌طور بیشتری از سیاهرگ‌ها خارج می‌شود، مانند در عمل فلبوتومی، تمام خون جمع‌آوری‌شده معمولاً فاقد اکسیژن است. این امکان وجود دارد که پس از خروج از بدن، اکسیژن دریافت کنند. خون شریانی که قبلاً اکسیژن‌دار شده، رنگ قرمز روشن‌تری دارد. این نوع خون معمولاً از نواحی مانند گردن، بازو یا پا قابل مشاهده است و در معرض هوا تغییر رنگ نمی‌دهد. به همین دلیل، رنگ قرمز خون هر دو حالت را شامل می‌شود: رنگ تیره‌تر بدون اکسیژن و رنگ روشن‌تر اکسیژن‌دار. همچنین، خون خشک‌شده معمولاً دارای رنگ تیره‌تر و زنگ‌زده‌تری است؛ زیرا تمام خون‌های خشک‌شده ابتدا اکسیژن‌دار شده و سپس خشک می‌شوند که منجر به مرگ سلول‌های موجود در آن می‌شود. به همین دلیل، این نوع خون اغلب تیره‌تر از رنگ قرمز خون تازه به نظر می‌رسد.
