کلمه گلراز به معنای راز و رمز گل‌ها و زیبایی‌های طبیعی است. این واژه غالباً به ارتباط انسان با طبیعت و زیبایی‌های آن اشاره دارد. ریشه این واژه به زبان فارسی برمی‌گردد و می‌توان آن را در ادبیات فارسی و اشعار شاعران بزرگ مشاهده کرد که به توصیف زیبایی‌های گل‌ها و طبیعت پرداخته‌اند. استفاده از این کلمه در ادبیات فارسی نماد زیبایی و لطافت است. این واژه به شاعران و نویسندگان این امکان را می‌دهد تا احساسات و عواطف خود را به زیبایی وصف کنند. همچنین، این کلمه می‌تواند تجلی‌دهنده عمیق‌ترین حس‌های انسانی باشد که در مواجهه با زیبایی‌های طبیعی شکل می‌گیرد. این کلمه در فرهنگ عامه نیز کاربرد دارد و معمولاً به عنوان نمادی از زیبایی و عشق در محاوره‌ها و اشعار استفاده می‌شود. مردم با این واژه به توصیف احساسات خود نسبت به طبیعت و گل‌ها می‌پردازند و به نوعی آن را به عنوان یک سمبل برای بیان عشق و زیبایی در زندگی روزمره به کار می‌برند.
